Mnie swoją specyfiką urzekła Australia Zachodnia. Największy Stan Związku Australijskiego. Miejsca które były kolonizowane najpóźniej. Do niedawna jeszcze najmniej znane. Miejscem najbardziej przez nas ulubionym, była nasza oaza ciszy i spokoju Bremer Bay, gdzie jednymi towarzyszami były kangury, węże, a od strony oceanu wieloryby i delfiny.Australia uderzyła nas swoją wyjątkowością i specyfiką. Tropikalna cześć Australii niechętnie ukazuje przybyszom swój urok. Wysokie temperatury przekraczające w swych maksymach 50 ºC, brak wody oraz bezkresne przestrzenie, gdzie nie ma żadnej łączności ze światem, sprawiają, że podróż po Australii nie należy do najłatwiejszych. Jednakże spanie w buszu i na plażach pod gwieździstym niebem, na którym Krzyż Południa wskazywał marynarzom kierunki świata, a także wspaniałe widoki, których nie znajdziemy nigdzie na świecie, wynagradzają brak wszelkich wygód.
Kangury, papugi, ciągle płonący busz i eukaliptusy – drzewa, które nie dają cienia – stały się rzeczywistością. Ze względu na tropikalne warunki eukaliptusy wykształciły sposób zatrzymywania wody. Liście tych drzew układają się równolegle do promieni słońca, stąd tak trudno schronić się w jego cieniu.

Obszar Australii wskutek wczesnego odizolowania się od innych kontynentów wytworzył specyficzną faunę i florę. Australia to miejsce gdzie pożar buszu nie jest końcem, lecz początkiem życia. Ogień jest naturalnym zjawiskiem w tym rejonie i całkowicie zaakceptowanym przez przyrodę. Pożary buszu powtarzające się nieprzerwanie od 40 tys lat,  wzniecane przez Aborygenów i naturę, spowodowały, iż niektóre rośliny, oprócz wody, do przetrwania i wegetacji potrzebują ognia, dlatego też w parkach przeprowadzane są kontrolowane wypalania, by zapewnić im bujny rozkwit.. Na spalonych ogniem obszarach wyrastają nowe roślinny, które bez wcześniejszego pożaru nie byłyby zdolne do dalszej wegetacji. Owoce niektórych drzew muszą przejść przez ogień by wypuścić ziarno. Black Boy (obecnie nazywany Grass tree), ozdobne drzewo w wielu parkach. Jest celowo opalane przez strażników parków i tyko wówczas może rosnąć i rozwijać się imponująco.
Pasja odkrywania nieznanych miejsc sprawiła, że przemierzyłem nie tylko przetarte szlaki, ale też odkryłem własne ścieżki. Dzięki temu moje fotografie ukazują Australię inną niż ta, którą można podziwiać w przewodnikach turystycznych.

Niniejszy album przedstawia Australię Zachodnią, Stan najbardziej mi znany, który przemierzyłem od Albany na południu, aż po parki Kimberley na północy.
To zaledwie znikoma cześć mojej bogatej kolekcji zdjęć, jednak mam nadzieję, że dzięki tym fotografiom przybliżę ten najbardziej oddalony kontynent.
Mam również nadzieję, że jeszcze niejednokrotnie będę wracał na bezdroża tego czerwonego lądu.
 

Andrzej Kulka

Kings Park

Park Królów z przepiękną Aleją Frazera przy wjeździe. Obejmuje ponad 400 ha powierzchni i mieści się na wzgórzu Elizy. Park powstał w końcu dziewiętnastego stulecia. Miejsce to oferuje przepiękny punkt widokowy na Swan River (Rzeka Łabędzia), oraz centralne wieżowce w Perth. Dla Aborygenów to miejsce było uważane za święte. Według legendy, w tym miejscu mityczny wąż Wagyl wszedł pod ziemię i zmienił się w wodę, tworząc u stóp wzgórza rzekę Swan. Park obejmuje 2/3 obszaru leśnego, oraz 1/3 na której urządzony jest ogród botaniczny, seria sztucznych jezior i małych wodospadów. Jest również  kolekcja pomników historycznie związanych z Zachodnią Australią.

Kings Park to doskonałe miejsce na spacer, piknik oraz taką okazję jak ślub. W parku rośnie ponad 300 rodzajów roślin zachodnio-australijskich, oraz zamieszkuje 80 gatunków ptaków.  Lotterywest Federation Walk - czyli most ponad drzewami, jest punktem wartym odwiedzenia. Z niego zobaczymy przepiękny widok na rzekę Swan.