Przełęcz Stelvio. Passo dello Stelvio. Bormio.

Są takie drogi które są inne niż wszystkie, ale mają w sobie elementy wszystkich pozostałych.
Do takich dróg bez wątpliwości należy Przełęcz Stelvio w Włoskich Alpach.
Ta górska droga, wybudowana w drugiej dekadzie XIX w. na zlecenie ówczesnego Cesarza Austrii Franciszka Józefa,
dostarcza adrenaliny nie mniej niż wyrafinowane sporty ekstremalne.
Drogę zaprojektował i nadzorował jej budowę włoski inżynier Carlo Donegani.
Jej celem było skrócenie drogi w cesarstwie Austrii do Lombardii, omijając Wenecję.
Do fenomenu należy fakt, iż od momentu zlecenia jej budowy do zakończenia upłynęło zaledwie 5 lat.
Przy budowie uczestniczyło około 2000 ludzi. Niektórzy do dziś mówią o genialności włoskiego inżyniera.
Droga do dnia dzisiejszego ma niezmieniony przebieg.

Entuzjaści sportów samochodowych uważają tą drogę za jedną z dziesięciu najniebezpieczniejszych na świecie.
O jej trudności nie wspomnę, bo to już zależy od własnych umiejętności.
Osobiście nie zauważyłem tutaj niebezpieczeństwa większego niż na drogach klasycznych, jednak urok tej drogi oraz widoków
zapierających dech w piersiach nie ma sobie równych.
Ta droga naprawdę dość skutecznie przetestuje właściwości naszego samochodu (skuteczność hamowania, moc silnika)
oraz własne umiejętności koncentracji jako kierowcy.
Na absurdalnie ostrych zakrętach mamy widoki jakich tylko pozazdrościć.
Smak i zapach Alpejskiego powietrza w połączeniu z rykiem koni mechanicznych naszego pojazdu,
dostarcza maksymalne dawki adrenaliny, którą możemy pożytkować cały rok.
Nasz Spark, choć nie należy do pojazdów sportowo-wyczynowych, przy swojej pojemności 1,2 dawał sobie radę
całkiem nie źle. Jednak nie do rzadkości należały zakręty i podjazdy, gdzie bieg pierwszy był jedynym możliwym.

Nie bez powodów ta przełęcz nazywana jest Królową Przełęczy lub Królową Alp.
Jadąc drogą na jej szczyt, pokonamy różnicę wzniesień niemal 2000 m na odcinku 22 km.
Taki wynik jest niezwykle rzadko spotykany, nie tylko na europejskich ale i światowych drogach.
Różnica temperatur: na dole 28° C, na górze 4° C (połowa sierpnia)
Pokonując 48 serpentyn od strony północnej i 36 od strony południowej, mamy niemal w zasięgu ręki skaliste szczyty
pokryte śniegiem nawet w sierpniu i zielone doliny pełne rzek i bajkowych wodospadów.

Słynna ściana północna (fot. wyżej) jest szczególnie znana wszystkim entuzjastom motoryzacji i cyklingu
uwielbiających zapach adrenaliny i górskiego powietrza.
Passo dello Stelvio, bo tak w oryginale nazywana jest przełęcz Stelvio, jest trzecią co do wysokości przełęczą Alpejską,
jednak jest to najwyższa przełęcz w Alpach Zachodnich którą możemy pokonać samochodem.
Jej szczyt jest na wysokości 2750 m n.p.m.
Na tą wysokość wspinamy się samochodem po 48 serpentynach od strony północnej, by następnie zjechać zboczem
południowym po 36 serpentynach do Bormio lub kolejną przełęczą do Szwajcarii.
Pewnym ułatwieniem w pokonywaniu serpentyn jest to, że wszystkie zakręty są ponumerowane kolejno od góry.
Należy jednak wziąć pod uwagę fakt, że w tej numeracji brane pod uwagę są prawdziwe zakręty,
takie jak niemal w tył na lewo lub prawo.
Nie są brane do statystyki i numeracji wszelkiego rodzaju łuki drogi, mniej lub bardziej ostre.

Osobiście podziwiam i darzę ogromnym szacunkiem rowerzystów którzy pokonują tą przelecz, a jest ich wcale nie mało.
Jest swego rodzaju punktem honoru pokonanie Stelvio czymkolwiek.
Widzieliśmy nawet młodego człowiek, inwalidę bez nóg, który pokonywał przełęcz na specjalnym wózku pedałując rękoma.
Można spotkać też pieszych. Chodników nie ma, poboczy również, jednak respekt dla natury i ogromu gór wymusza
poszanowanie drugiego użytkownika. Nie wypada wchodzić w sprzeczki przed Majestatem Królowej.
Zbyt gorliwi ryzykanci nie szanujący praw przyrody zapłacili najwyższa cenę.
Stelvio szczególnie upatrzyli sobie motocykliści. Zarówno ścigacze i chopery.
Wiatr we włosach na absurdalnie krętej i stromej drodze ma swój niepowtarzalny urok.
Jeżeli jest to jeszcze w kraju gdzie przepisów drogowych nie egzekwuje się z chorobliwą skrupulatnością,
to mamy wolność i raj w zasięgu własnego rozsądku.